De keuze van het oxidatiemiddel is bepalend voor het kleureffect.

Alle oxidatieve kleurproducten bestaan uit twee componenten: de eerste is alkalisch en bevat tussenproducten (kleurvoorlopers, tubes) die het haar kleuren; de tweede wordt vertegenwoordigd door een oxiderende emulsie (oxidant).

Enkele minuten voor het verven mengen de twee componenten zich: na een chemische reactie vormen ze een kleurstofmengsel.

Afhankelijk van de gewenste oplichting, zal het percentage waterstofperoxide in de oxidanten worden gevarieerd, afhankelijk van de natuurlijke basis, om de gewenste kleur te verkrijgen.

Ik blijf op dezelfde toon, dwz ik maak mijn haar niet lichter, we gebruiken 10 volumes (3%).

Ik maak 1 tot 2 tonen lichter, we gebruiken 20 volumes (6%)

Ik verlicht van 2 tot 4 tonen, we zullen 30 volumes gebruiken (9%)

Om van 4 naar 6 tinten lichter te worden, gebruiken we oxiderende kleurstoffen, de zogenaamde superwitmakers en behandelen we ze in 40 delen (12%)

Een snel voorbeeld, ik ben lichtbruin (#5) en mijn kleurkeuze was #8 (lichtblond), ik ga een 30 volume ontwikkelaar gebruiken omdat ik een hoogteverschil van 3 tonen heb.

Wat is mijn natuurlijke basis?

Op kleurbuisjes geeft het eerste cijfer de natuurlijke base aan en het gebruikte oxidatiemiddel wordt uit dit nummer bepaald.